૨૦૨૨ આખુ વરસ પ્રીતનાં લગ્ન માટે ખૂબ મહેનત કરી , ખૂબ મજા કરી અને સાથે સાથે થોડી દલીલો પણ થઈ. જે દિવસોની કેટલાય સમયથી રાહ જોતા હતા તે આવીને જતા પણ રહ્યા. અંદરથી એક ગજબની ખુશી છે કે બધા પ્રસંગો ખૂબ સારી રીતે થઈ ગયા. પણ હવે શું?
થોડું અઘરું છે પણ આજ હકીકત છે.
બાળકો દૂર જાય ત્યારે કોઈ પણ મા-બાપને ગમતું નથી એ વાત એકદમ સાચી છે અને આજ ડરથી ઘણા વખતથી હું ખુદને અલગ અલગ પ્રવૃત્તિમાં વ્યસ્ત રાખતી. મનથી મજબૂત રહેવાનો પ્રયત્ન કરતી પણ એમના વગર કંઈ ગમશે નહી એ વાત પણ પાકી હતી. ઘણીવાર તો આખો દિવસ ઘરમાં પોત પોતાના રૂમમાં જ રહેતા પણ જ્યારે સવારનો નાસ્તો, બપોરનું જમવાનું , dinner time અને ક્યારેક ક્યારેક અમારા board game sessions માટે સાથે જ હોતા. આ સમય ઘણો અઘરો અને ખાલી પણ લાગે જ્યારે આખા table પર માત્ર હું અને મિતેન બસ કંઈ બોલી નથી શકતા માત્ર એકબીજાને જોઈ રહેતા. માત્ર દસથી પંદર દિવસ થયા છે મીતને London અને પ્રીત-રિષને Antwerp ગયાને પણ લાગે છે હવે આજ routine આખું જીવન રહેશે. આ બધુ કહીને તમને કોઈને ડરાવી નથી રહી પણ આ હકીકત દરેકના જીવનમાં આવશે માટે તમને સાવચેત કરી રહી છું. એક માર્ગ નક્કી કરો,ધ્યેય બનાવો કે જેનાથી તમે તમારા ખાલી સમયને ભરી શકો. આટલી મહેનત કર્યા પછી પણ એવી એક પળતો આખા દિવસમાં આવી જ જાય જ્યારે મારી આંખો એમના યાદોથી ભીની થઈ જાય છે પણ આની સાથે જીવતા શીખી જવાશે જો આપણી પાસે કોઈ પ્રવૃત્તિ હશે.
તમારી નજીકની દરેક વ્યકિત તમને ફોન કરશે, સમય આપશે અને એકલા પણ નહી પડવા દેશે પણ શું એમાની એક પણ વ્યકિત તમારા બાળકની જગ્યા લઈ શકશે? એ લોકોની કમી પૂરી કરી શકશે? બધાને જ આનો જવાબ ખબર છે છતા વિચારથી પણ હલી જવાય છે ને ? માટે જ આજથી જે તમને ગમતી હોય એવી પ્રવૃત્તિઓમાં જોડાજો, જીવનમાં નવા ધ્યેય બનાવજો. આ સમય આવશે જ અઘરો પણ લાગશે,આંખ પણ ભીની કરશે છતા તમે આગળ વધી શકશો.
મારી પાસે મારો કાગળ અને પેન છે. જે મને મજબૂત રાખે છે. સમય છે તો શોધી લો તમારી પાસે શું હશે જે તમને મજબૂત રાખશે.
જીવી રહ્યો છે રૂપાળી જિંદગી છતા વિચાર કંઈક નવો કર્યો, સરળ મજાનું જીવન છોડી અઘરો માર્ગ પસંદ કર્યો, ફોનમાં રમવાનો સમય હતો ને હાથમાં તે ચરોવળો પકડ્યો, સુંવાળી ચાદર અને પલંગ છોડી સંથારામાં સૂવાનો નિર્ણય કર્યો, ગાડી અને બૂંટ ચંપલનો ત્યાગ કરી ઉઘાડા પગે ચાલવાનું પસંદ કર્યું, ઇઝરાયલમાં મોટો થયો છતા સંસ્કારોને તે તારા પકડી રાખ્યા, દિલમાં માન છે તારા માટે હ્રિધાન, તારા પ્રયત્નથી ધન્ય તે આખા પરિવારને કર્યો.
તમે આવ્યા અમારે આંગણે તો મહેફિલ સજાવી દીઘી, ઇચ્છા તો માત્ર બે સારા શબ્દો ની હતી અને તમે તો કવિતા રચી દીધી, તાળીઓનાં ગળગળાટે આખા રૂમમાં જાણે સૂરોની રેલમ છેલ કરી દીધી, માન એટલું આપ્યું આપે મુજને કે મારા જેવી નાની વ્યકિતને તમે લેખિકા કહી દીધી, વાહ વાહ જ્યારે સાંભળી સભાની તો નીકીની જાનમાં જાન લાવી દીધી, શબ્દોથી જ નહી , દિલથી માનું છું ઉપકાર આપનો, આપે તો મને આપની ઋણી બનાવી દીધી.
લખવાની આદતે આપ્યું એક લક્ષ્ય મને, નિસ્વાર્થ પ્રેમ થયો કાગળ અને પેન સાથે મને, મળી મનની શાંતિ ને અંતરનો આનંદ મને, બંધ આંખે જોયા જે સપના, ખુલ્લી આંખે વળગ્યા મને, કવિતા ભલે મારી પણ આપ સૌએ શબ્દો આપ્યા મને, ગદગદ હૈયું મારુ ઊંડાણથી માત્ર આભાર છે તમને, હાથમાં છે “નીકીની કવિતા” તો ખુશીનાં આંસુ આવ્યા પાંપણે, દિલમાં ઉભરાયો ઉલ્લાસ ગજબનો, કેવી રીતે વ્યક્ત કરું નીકીનાં દિલનો હાલ તમને.
દુનિયામાં ભેદભાવ ના હોય તો સારું
બસ આ કારણ વગરની દેખાદેખીના હોય તો સારું
બધાં હંમેશા પ્રેમથી જ બોલે તો સારું
લોકો શું કહેશે એની ચિંતા ના કરીએ તો સારું
આપણે શું કરવું છે એના પર ધ્યાન આપીએ તો સારું
બીજા પર આરોપો મૂકવા કરતા ચૂપ રહી જઈએ તો સારું
મનુષ્યથી ભૂલ થવાની એ ખામીઓને અનદેખી કરીએ તો સારું
દરેક વ્યકિત શાંતિથી જીવે એવી અપેક્ષા રાખીએ તો સારું
પોતાના જ દુ:ખ પહોંચાડે છતાં થોડું જતુ કરીએ તો સારું.
