એમ પણ બને શોધું તને મધુવનમાં,
ને મળે તું મને વેરાન વનમાં.
એમ પણ બને દિલના દ્વાર ખખડાવું તારા,
ને કોઈ બીજુ પણ ખોલે.
એમ પણ બને દર્દો દિલના કહું તને,
ને કદાચ તારા નયનમાં આંસુ પણ ના જડે.
એમ પણ બને રોજ રોજ જોઈએ આપણે,
ને મુલાકાત માટે બહાનું પણ ના મળે.
એમ પણ બને તું હસાવે મને, ફસાવે મને,
ને હૃદયમાં ન પણ વસાવે મને.
એમ પણ બને કાગડો દહીંથરું લઈ જાય,
ને રૂડો હંસલો જોતો જ રહી જાય.
એમ પણ બને બધુ મળી જાય,
ને તારે પસ્તાવું પણ પડે.
એમ પણ બને મારી છેલ્લી ઘડી હોય,
ને તું મને જોવા પણ ના આવે.
એમ પણ બને આ બધું બને,
ને કશુંય ના પણ બને.
એમ પણ બને સંસારની મોહમાયામાં પડે તું,
ને આ ભવની તને સમજણ પણ ના પડે.
Awesome.. ????
Thank you ??
What a lovely piece of work, brim full of feeling and emotion! Poem is written so nicely, i could completely picture it all. very nicely written, as always!!!??. My beautiful poet keep it up ?!!!
Thank you so much for your kind words ??
પકડો કલમ ને કોઈ પળે એમ પણ બને
આ હાથ આખેઆખો બળે એમ પણ બને
જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વર્ષોથી હોય ત્યાં
મન પહોંચતાં જ પાછું વળે એમ પણ બને
એવું છે થોડું : છેતરે રસ્તા કે ભોમિયા ?
એક પગ બીજા ને છળે એમ પણ બને
જે શોધવામાં જિંદગી આખી પસાર થાય
ને એ જ હોય પગની તળે એમ પણ બને
તું ઢાળ ઢોળિયો : હું ગઝલનો દીવો કરું
અંધારું ઘરને ઘેરી વળે એમ પણ બને.
– મનોજ ખંડેરિયા
Beautiful ??
દિલ ના દર્દ ને શબ્દો ની રમત વડે મનોહર આયામ આપ્યો છે … અતિ સુંદર.
Thank you 😊