સંબંધો વેરવિખેર થઈ જાય,
એવી અકળામણ શાના માટે?
ગેરસમજના વાદળો ઘેરાવી,
અબોલા લેવા શાના માટે?
તકલીફ જો ખુદને જ થતી હોય,
તો બીજાને આપવી શાના માટે?
લોકો તમારી કિંમત કરી જાય,
એવું વર્તન કરવું શાના માટે?
કરીલે ખુલાસા અને થઈ જા થોડો હળવો,
આટલી બધી નારાજગી શાના માટે?
માંગીલે માફી અને કરી દે માફ,
કેટલો સરળ છે રસ્તો અઘરો કરે છે શાના માટે?
સમય એક સરખો નથી રહેતો,
બસ થોડી એની કદર કરી લો…
સારું-ખરાબ મનમાં જે આવે,
ક્યારેક થોડું લખી લો…
મજાક કરે જો કોઈ આપની સાથે,
બસ થોડું હસી લો…
કોઈ જો કરે તમારું કામ તો,
એના થોડા વખાણ કરી લો…
સંબંધો તો આપણા જ છે,
ભરપૂર એને પ્રેમથી ભરી લો…
વધું કંઈ નથી માંગતી,
ક્યારેક નીકીની કવિતા વાંચી લો…
આટલા સમયથી તારી સાથે રહી,
પણ મેં ક્યારેય તને કંઈ આપ્યું નહીં,
તું એવો છે કે કદી પણ તે કંઈ માંગ્યું જ નહીં…
પ્રતિબિંબ બની તું જીવનની દરેક પળે ચાલ્યો,
ને હંમેશા રહ્યો સાથે એવો કે કદી મને કંઈ વાગ્યું પણ નહીં…
ઉતાર ચઢાવતો જીવનમાં ઘણા આવ્યા,
પણ તારા રહેતા એક પણ સપનું ભાંગ્યું નહીં…
સ્વભાવથી કેટલાય છીએ અલગ આપણે,
છતાં તું મને કદી ના સમજે એવું ક્યારેય બન્યું જ નહીં..
દુનિયા કહેતી લગ્નજીવન કઈ સહેલું નથી,
તું જીવનસાથી એવો બન્યો કે મને કશું એ અઘરું લાગ્યું જ નહીં.
સાંભળવું છે તારી પાસે ઘણું,
બે ઘડી વાત કરીલે તો સારું..
લાગણી ભલેને કેટલી પણ હોય,
થોડી દેખાડી જાય તો સારું..
અચાનક આમ ગુમ થઈ જવું,
ક્ષણભર આવીને મળી જાય તો સારું..
લોકોની વાતો બહુ સાંભળી હવે,
સંબંધો સંભાળી લઈએ તો સારું..
નારાજગીતો પોતાનાથી જ થાય,
પણ કારણ કહી દે તો સારું..
ઋણાનુબંધ પુરા થયા આપણા,
બસ હવે મનથી દૂર જવા દે તો સારું..
કહી દઉં દિલની એક વાત તને,
તારા બનીને રહેવાની આદત છે મને..
જાણું છું, ઓછું બોલે છે તું,
છતાં તારા માટે કવિતા લખવાની આદત છે મને..
ભલેને થોડો ગુસ્સા વાળો છે,
પણ તારી સાથે હસવાની આદત છે મને..
જાણું છું કંઈક અલગ છે તું,
એટલે જ તો તારી સાથે સપના જોવાની આદત છે મને..
તને ખબર હોય કે ન હોય,
હવે તારી સાથે જીવવાની આદત છે મને..
કારણ વગરની વાતો તારી,
સાંભળવી મને ગમે છે.
કહેલા તારા ટુચકાઓ પર,
હસવાનું મને ગમે છે.
પૂછે છે જ્યારે સારવાર મારી,
ચિંતા તારી મને ગમે છે.
કંઈક સમજવા કલાકો વિતાવે,
ત્યાં સમતા તારી મને ગમે છે.
પ્રશ્નોથી ઘેરાયેલી હોઉં ત્યારે,
હાજરી તારી મને ગમે છે.
અપેક્ષા વગરની મિત્રતા તારી,
હંમેશા મારા દિલને ગમે છે.
ચાલતી ચાલતી ક્યારેક થાકી જાઉં જો,
હાથ પકડીને મંજીલે મને લઈ જજે ..
વાતો કરતા ક્યારેક પણ અટકી જાઉં જો,
બોલીને કંઈક વાતાવરણ હળવું કરી જજે ..
આંખોમાંથી અચાનક આંસુ આવી જાય જો,
ખભો બની મારો સહારો બની જજે ..
રાતો મને ક્યારેક લાંબી લાગે જો,
મારી સાથે થોડો સમય વિતાવી જજે..
જીવનની જ્યારે આખરી પળો હોય જો,
વળગી મને વિદાય તું આપી જજે ..
સાથ તો મને તારો જ જોઈએ છે જો,
કહું કે ના કહું બસ તું મને સમજી જજે..
જ્યારે પણ જરૂર હોય સાથે જ દેખાય,
હંમેશા માત્ર પ્રેમ જ આપે એને પપ્પા કહેવાય.
કોઈ કંઈ પણ બોલે તો ચૂપ થઈ જાય,
હસતા હસતા સાંભળી લે એને પપ્પા કહેવાય.
આખી રાતો જાગી ચિંતા કરતા જાય,
બધા ખુશ રહે જે ઈચ્છે એને પપ્પા કહેવાય.
સસ્તી વસ્તુ પોતાના માટે શોધતા જાય,
બાળકોને ગમતી અપાવે એને પપ્પા કહેવાય.
ભૂલ ના હોય તો પણ માફી માંગતા જાય,
મોટું દિલ રાખી સૌને વળગી લે એને પપ્પા કહેવાય.
તબિયતથી હંમેશા ભલે ઝઝૂમતા જાય,
ઊભા રહે થાંભલાની જેમ પરિવાર માટે બસ એનેજ પપ્પા કહેવાય.
તારી સાથે લાગણી કંઈ એવી બંધાઈ,
જાણે પ્રેમથી ભરેલા દરિયામાં ડૂબકી લેવાય.
શબ્દોમાં કેમ કરી વર્ણવું,
અંદરથી જાણે એક સમતા અનુભવાય.
સાથે તો ઘણા છે જીવનમાં,
તારી હાજરી હંમેશા મારી સાથે જ દેખાય.
જોયું જ્યારે જ્યારે મુખડું તારું,
મન મારું આનંદથી હરખાય.
પકડ્યો છે મારો હાથ તે જ્યારથી ,
અનુભવથી કહું છું, જન્મોજનમ કદી ના છોડાય.
વિચારોને શાંત કરવા બસ એક સહારો છે તારો
તારી સાથે અતૂટ સંબંધ છે મારો.
અકળામણ થાય તો સાથ છે માત્ર તારો,
અંતરને શાંત કરવાનો રસ્તો છે તું મારો.
આંખો ભીની થાય ત્યાં આપે છે રૂમાલ તારો,
સાદા શબ્દોમાં કહું સાચો મિત્ર છે તું મારો.
ડૂબતી હોઉં જ્યાં હાથ આપે છે તારો,
કોણ જાણે બની જાય છે ત્યાં જ કિનારો તુ મારો.
કવિતાનાં શબ્દો રૂપે આપે છે સાથ તારો,
આપીને સમય બસ આમ જ તું બની જાય છે મારો.
