મારી એક વાત માની લેજે દોસ્ત,
તારા કારણે જ દોસ્તી પર વિશ્વાસ છે દોસ્ત.
ઉજાસ કદાચ ના પણ મળે મને દુનિયામાં,
કાફી છે તારી લાગણીની રોશની બસ દોસ્ત.
પડખે ઉભા હોઈશું હર ક્ષણે એકબીજાની,
આપણા સંબંધમાં આટલું તો પાકું છે દોસ્ત.
નથી મળતા કે નથી કરતા વાત આપણે રોજ,
પણ સમજીએ છીએ દિલથી એકબીજાને દોસ્ત.
છે જિંદગી બસ ચાર દિવસની યાર,
પણ તારી સાથે કંઈક ખાસ ને અલગ છે દોસ્ત.
મને પૂરેપૂરી ખાતરી છે જે મારા જીવનમાં બને છે એ તમારા જીવનમાં પણ બનતું જ હશે ઘણીવાર તમે કેટલું પણ લોકો માટે કે તમારી નજીકની વ્યક્તિ માટે કરો પણ એ બધાને જ્યારે તમે કંઈક નહીં કરો તે પહેલા દેખાશે. ગઈકાલે જ કોઈ મિત્ર સાથે વાત થઈ કે દસ દિવસ સુધી રજાઓમાં બધા મજાથી રહ્યા પણ 11 મા દિવસે કોઈ નાની વાત બની અને એ વીતેલા દસ દિવસ યાદ નહીં રહ્યા બસ એ એક જ દિવસ બધાને યાદ રહ્યો. તમે જ કહો આવી પરિસ્થિતિમાં તમારું મગજની સ્થિતિ કેવી હશે?દરરોજ ગમતી વાનગી બનાવી પણ એકાદ દિવસ તમે તમારું ગમતું બનાવ્યું અને ઘરમાં કોઈ બોલી જાય કે આ કેમ બનાવ્યું તો ?? સવારે ઊઠીને તમે કેટલું બધું કામ કર્યું હોય અને જેવા રસોડામાં પાછા જાઓ કોઈ ઊંચા અવાજે તમે તમારા કરેલા કામમાં કંઈ બોલી જાય તો?? આ બધી નાની નાની બાબતોથી સંબંધો પર મોટી મોટી અસર થાય છે. આપણને થાય છે કે આ વસ્તુ સારી રીતે પણ કહી શક્યું હોત.
બસ ત્યાં જ અટકી જાવ ત્યાંથી કોઈ જવાબ આપ્યા વગર ખસી જાવ અને મૌન લઈ લો. થોડી વાર માટે પરિસ્થિતિ બગડતી અટકી જશે. એમ નથી કહેતી કાંઈ કહેવું ના જોઈએ પણ જ્યારે સમય બરાબર હોય બંને જણા મૂડમાં હોય ત્યારે કહી દેવું,હસીને દિલની વાત. સંબંધ પણ સચવાઈ રહેશે અને મનની શાંતિ પણ.
બાકી વાત વધારીને કોઈ ફાયદો ક્યારે પણ થતો નથી માત્ર નુકસાન જ છે સંબંધો બગડે જ છે માટે મારા અનુભવથી કહું છું કે વાતને વધારવી ના હોય તો મૌન લઈ ત્યાંથી એ સમય માટે ખસી જવું. તમારું શું માનવું છે?
શાહી વગરની પેનને ઘસી ઘસી ને
ફરી એક વાર લખવાનો પ્રયત્ન કર્યો
ભૂલી ગયેલી દરેક વાતોનુ
ફરી એક વાર સ્મરણ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો
નારાજગી તારી વ્યાજબી દોસ્ત
ફરી એક વાર તને સમજવાનો પ્રયત્ન કર્યો
અઘરુ વળી શું છે આ સંબંધમા
ફરી એક વાર એ વાત પર વિચાર કર્યો
બધુ પડતું મૂકી માફી માંગી
ફરી એક વાર આગળ વધવાનો નિર્ણય કર્યો
હજુ તો રસ્તાના વળાંક સુધી પણ પહોંચી નહોતી
ફરી એક વાર તારો જ પડછાયો સામે મળ્યો
જેના થી દૂર જવાનો પ્રયત્ન કર્યો
ફરી એક વાર એ જ વળી મારા જ ઘરના દરવાજે મળ્યો.
સંબંધોમાં નાની મોટી વાતો તો થયા જ કરે અને જે આપણા હોય એની સાથે જ થાય પણ એ અણબનાવ બન્યા પછી વાંક કોનો છે એ નક્કી કરવામાં જીવન પૂરું કરી દેતા હોઈએ છીએ. આજકાલ આ sorry શબ્દ ખૂબ જ સરળ હોવા છતાં આપણે જલ્દી વાપરી શકતા નથી કારણ એમાં ego નડતો હોય છે.
મારું માનવું છે sorry કહી દેવાથી વાતને ટાળી શકાય છે પણ શું એ વાતનું solution આવી જાય છે? આપણને ઘણીવાર ખબર હોય છે કે ભૂલ મારી છે, ખૂબ મહેનત કરી આપણે માફી માંગી લઈએ પણ શું આપણી ભૂલ એકદમ easily માફ કરવાની તાકાત સામેવાળી વ્યક્તિમાં હોય છે?
ભૂલ કરતા વાર નથી લાગતી, માફી માંગતા વાર નથી લાગતી પણ માફી આપતા આપણને કેમ આટલી વાર લાગે છે? અરે માફી આપી દીધા પછી પણ દસ દિવસ પછી વ્યક્તિ સાથે કંઈક પાછું બને તો આપણે જૂની વાતો કાઢીને પણ એને સંભળાવી દઈએ છીએ. એનો મતલબ એમ થાય છે કે આપણે માફી દિલથી આપી શકતા જ નથી. ખૂબ અઘરું છે પણ જો આપણને અંદરથી શાંતિ જોઈતી હોય તો માફી આપીને વાતને ભૂલી જવી જોઈએ નહીં તો આપણને જ તકલીફ થશે.
માફી માંગવી જો અઘરી હોય તો માફ કરવું એનાથી પણ વધારે અઘરું છે એવું મારું માનવું છે. ચાલો માફી માંગવાની શરૂઆત કરીએ તો ક્યારેક માફી મળી જાય અને સંબંધો સચવાઈ જાય.
એફિસથી એ આવતા જ
જાનુ જાનુ કરીને બોલાવે
તો હું ખુશ…
બનાવે કોઈ રીલ
અને કરે મારી સાથે ધમાલ
તો હું ખુશ…
રમે સાથે board games
વીતાવે થોડો સમય
તો હું ખુશ…
વાતો કરું મિત્રો સાથે અવાર નવાર
ને કરીએ થોડી મજા
તો હું ખુશ…
લખી લઉં એકાદ કવિતા
ને મળી જાય મને એકાંત
તો હું ખુશ…
એક જ દિલની વાત
તમે છો મારાથી ખુશ
તો હું ખુશ…
કેટલું સરળ હોય છે કોઈના પણ માટે કંઈ પણ બોલી દેવાનું. અજાણ વ્યક્તિ હોય ક્યારે કદાચ મળ્યા પણ ના હોઈએ છતાં કોઈની વાતો પરથી આપણે અનુમાન કરી લઈએ કે આ વ્યક્તિ સારી છે કે ખરાબ. એટલું જ નહીં કદાચ આપણે બીજી કોઈ વ્યક્તિને પણ એના માટે આપણે શું વિચારીએ છીએ એ કહી આવશું. કોઈના માટે judgmental હોવું શું જરૂરી છે? કોઈ ઓછું બોલે તો અભિમાની, કોઈ વધારે બોલે તો બોલતા જ નથી આવડતું; કોઈને ફરવાનો શોખ હોય તો કેટલું રખડે છે, અરે આ તો બીમાર લાગે છે અગર જાડી કે પછી પતલી થઈ ગઈ હોય તો. સાચું કહું છું ને કે આ એકદમ આપણી રોજની લાઇફમાં બનતું હોય છે. પણ સાચે જ શું આપણે કોઈના પણ માટે કંઈ પણ બોલવું જરૂરી છે? ફાયદો કે નુકસાન કંઈજ નથી છતાં સમયને પસાર કરવા માટે લોકો માટે વાતો કરતા હોઈએ છીએ.
મારી જ વાત કરું લોકોને થાય કે આને ફોટાનો કેટલો શોખ છે હંમેશા ફોનની કે કેમેરાની સામે જ હોય છે. કેટલું હસ્તી હોય છે અને કેટલા ગાંડાવેળા કરતી હોય છે. તો શું લોકોના અભિપ્રાય થી મારા શોખ બંધ કરી દઉં? કોઈનો આપણા માટે નો અભિપ્રાય જેમ આપણને ગમતો નથી એવી જ રીતે આપણને પણ કોઈના માટે judgmental હોવું જરૂરી નથી. ચોક્કસથી કોઈની સારી વસ્તુઓને વખાણવી કે કહેવવામાં કોઈ જ ખરાબી નથી પણ બિનજરૂરી વાતો કરી અભિપ્રાય આપવા જરા પણ જરૂરી નથી.
મે મારી આ journey એટલે કે કોઈના માટે judgements આપવા કે કોઈના આપેલા મારા માટેના judgments પર વિચારવાનું બંધ કરવાનો નિર્ણય કર્યો છે. તમે પણ મારી વાત સાથે સહમત હોઉં તો પછી રાહ કેમ જુઓ છો ચાલો જોડાઈ જાવ. Thank you.
તમારાથી દૂર જતા રડી પડી,
જાણે કેટલીય લાગણીયો ઉભરાઇ પડી.
ધ્યાન એટલું રાખ્યું મારુ,
તમારા પ્રેમ ની સામે હું ઝાંખી પડી.
સમય આપી જીત્યું મન મારું,
મારા સંસ્કારોની મને ઝલક મળી.
કરી મને ગમતી દરેક પ્રવૃત્તિ સાથે મારી,
કલેજા ને સરસ મજાની ઠંડક મળી.
થઇ ગયા મોટા બાળકો મારા,
દિલ ને પાકી આજે સમજ પડી.
જે આપીએ પાછું ચોક્કસ થી મળે,
એ વાત એકદમ સાચી પડી.
આભાર તમારો તમારા કારણે,
આજે હું એક સફળ ‘મા’ ને મળી.
દરેક પ્રશ્નનો જવાબ હોવો શું જરૂરી છે?
શાંત વાતાવરણને છંછેડવું શું જરૂરી છે?
રોજ મળ્યા પછી દૂરી શું જરૂરી છે?
ન ગમતી વાતોના ખુલાસા શું જરૂરી છે?
મન ભરાયેલું હોય તો રડવું શું જરૂરી છે?
અઘરૂં તો છે પણ હંમેશા જતુ કરવું શું જરૂરી છે?
કોઈનું જૂઠાણું સહન કરવું શું જરૂરી છે?
સંબંધો ટકાવી રાખવા શું જરૂરી છે?
દિલ દુ:ખે તો એને કહી દેવું શું જરૂરી છે?
વીતેલા દિવસો તારી સાથેની યાદોથી ભરેલા છે,
થોડું જતું કરીને અને થોડું અપનાવીને આગળ વધ્યાં.
સ્વભાવ બંનેના એકદમ અલગ હોવા છતાં,
સમજીને અને સમજાવીને આગળ વધ્યાં.
સપનાઓ બંનેના અલગ હતા,
પણ સાથે મળીને પૂરા કરી આગળ વધ્યા.
દુનિયા તો કંઈ પણ બોલે એની પરવા કર્યા વગર,
અતૂટ વિશ્વાસ રાખી આગળ વધ્યા.
ઝઘડા તો અવાર નવાર થયા કરે,
પણ માનીને અને મનાવીને આગળ વધ્યા.
નવા પરણેલા દંપતીની જેમ,
આજે પણ હાથમાં હાથ રાખી આગળ વધ્યા.
તું થોડો ગુસ્સાવાળો અને હું થોડી જિદ્દી ,
છતા દરેક ભૂલોને ભૂલીને આગળ વધ્યા .
આ જનમ જ નહી દરેક જન્મમાં મને તું મળે,
એવી પ્રાર્થના સાથે આગળ વધ્યા.
હસતા રમતા દિવસો અને મહિનાઓ જ નહીં,
પચ્ચીસ વરસ એકમેકમાં ભળીને આગળ વધ્યા.
પ્રેમની ડોર ઘણી મજબૂત છે આપણી,
બસ હંમેશા આમ જ સાથ આપી આગળ વધીએ.
૨૦૨૨ આખુ વરસ પ્રીતનાં લગ્ન માટે ખૂબ મહેનત કરી , ખૂબ મજા કરી અને સાથે સાથે થોડી દલીલો પણ થઈ. જે દિવસોની કેટલાય સમયથી રાહ જોતા હતા તે આવીને જતા પણ રહ્યા. અંદરથી એક ગજબની ખુશી છે કે બધા પ્રસંગો ખૂબ સારી રીતે થઈ ગયા. પણ હવે શું?
થોડું અઘરું છે પણ આજ હકીકત છે.
બાળકો દૂર જાય ત્યારે કોઈ પણ મા-બાપને ગમતું નથી એ વાત એકદમ સાચી છે અને આજ ડરથી ઘણા વખતથી હું ખુદને અલગ અલગ પ્રવૃત્તિમાં વ્યસ્ત રાખતી. મનથી મજબૂત રહેવાનો પ્રયત્ન કરતી પણ એમના વગર કંઈ ગમશે નહી એ વાત પણ પાકી હતી. ઘણીવાર તો આખો દિવસ ઘરમાં પોત પોતાના રૂમમાં જ રહેતા પણ જ્યારે સવારનો નાસ્તો, બપોરનું જમવાનું , dinner time અને ક્યારેક ક્યારેક અમારા board game sessions માટે સાથે જ હોતા. આ સમય ઘણો અઘરો અને ખાલી પણ લાગે જ્યારે આખા table પર માત્ર હું અને મિતેન બસ કંઈ બોલી નથી શકતા માત્ર એકબીજાને જોઈ રહેતા. માત્ર દસથી પંદર દિવસ થયા છે મીતને London અને પ્રીત-રિષને Antwerp ગયાને પણ લાગે છે હવે આજ routine આખું જીવન રહેશે. આ બધુ કહીને તમને કોઈને ડરાવી નથી રહી પણ આ હકીકત દરેકના જીવનમાં આવશે માટે તમને સાવચેત કરી રહી છું. એક માર્ગ નક્કી કરો,ધ્યેય બનાવો કે જેનાથી તમે તમારા ખાલી સમયને ભરી શકો. આટલી મહેનત કર્યા પછી પણ એવી એક પળતો આખા દિવસમાં આવી જ જાય જ્યારે મારી આંખો એમના યાદોથી ભીની થઈ જાય છે પણ આની સાથે જીવતા શીખી જવાશે જો આપણી પાસે કોઈ પ્રવૃત્તિ હશે.
તમારી નજીકની દરેક વ્યકિત તમને ફોન કરશે, સમય આપશે અને એકલા પણ નહી પડવા દેશે પણ શું એમાની એક પણ વ્યકિત તમારા બાળકની જગ્યા લઈ શકશે? એ લોકોની કમી પૂરી કરી શકશે? બધાને જ આનો જવાબ ખબર છે છતા વિચારથી પણ હલી જવાય છે ને ? માટે જ આજથી જે તમને ગમતી હોય એવી પ્રવૃત્તિઓમાં જોડાજો, જીવનમાં નવા ધ્યેય બનાવજો. આ સમય આવશે જ અઘરો પણ લાગશે,આંખ પણ ભીની કરશે છતા તમે આગળ વધી શકશો.
મારી પાસે મારો કાગળ અને પેન છે. જે મને મજબૂત રાખે છે. સમય છે તો શોધી લો તમારી પાસે શું હશે જે તમને મજબૂત રાખશે.
Thank you.
