Month: September 2017

તારા સાથ સંગાથે મારે રહેવું છે,
તારા પ્રેમના દરિયામાં મારે વહેવું છે.

તારો હાથ થામી મારે ફરવું છે,
તારા વ્હાલનાં દરિયામાં મારે વહેવું છે.

તને નિહાળીને મારે જાગ​વું અને સૂવું છે,
તારા નેત્રોનાં નેહમાં મારે વહેવું છે.

મસ્તીમાં તારી સાથે મારે ઝૂમ​વું છે,
બસ સ્મિત બનીને તારા મુખ પર મારે વહેવું છે.

પ્રગતિનાં હર પંથે તને જોવો છે,
બસ તારી તાકાત બનીને મારે રહેવું છે.

હૃદયથી હૃદય મારે સ્પર્શવું છે,
તારા બનીને તારામાં વસીને મારે રહેવું છે.

એકવાર નહી વારંવાર મારે તને કહેવું છે,
હર એક પળ મારે તારી સાથેજ રહેવું છે.

તારા સાથ સંગાથે મારે રહેવું છે,
બસ તારાજ પ્રેમના દરિયામાં મારે વહેવું છે.

ઠંડી ઠંડી હ​વા છે અને મન મારૂં ઠંડકમાં નૃત્ય કરે છે,
ત્યાંજ તારો સ્પર્શ કહે છે,
મને મુકીને કેમ જાય છે?

પર્વતો અને ગુફાઓમાં મન મારૂં શાંત થઇ જાય છે,
ત્યાંજ તારી યાદો કહે છે,
મને મુકીને કેમ જાય છે?

આ નદી અને એનું શાંત પાણી મારા મનને ભીનું કરે છે,
ત્યાંજ તારી ભીની આંખો પુછે છે,
મને મુકીને કેમ જાય છે?

લાગે છે જ્યાં જઈને અટક​વું હતું ત્યાંજ આવીને ઊભી છું,
ત્યાંજ તારી સાથે ચાલેલા કદમો યાદ આવે છે,
મને મુકીને કેમ જાય છે?

હસું છું, બધાને હસાવું છું પણ આ મનને કેમ કંઈ ડંખે છે,
ત્યાંજ તું હાથ પકડે છે અને કહે છે,
મને મુકીને કેમ જાય છે?

હું થંભી ગઈ છું, ખુશ છું, મનમાં અઢળક નૃત્યો છે,
દરવાજાં પર દસ્તક વાગે છે,
તું ભેટે છે અને કહે છે, મને મુકીને નહીં જ​વા દઉં તને.

પંખીઓનો આ કલર​વ, પહાડોમાંથી વહેતાં બરફનાં પાણી,
વહેતી વહેતી આ ઠંડી હ​વાઓ રોકે છે મને,
બસ તારો સાથ કહે છે નહીં જ​વા દઉં તને.

કરૂં કેટલી અટકળ સાજન?
સંબંધ આપણો મૃગજળ સાજન.

રોજ ટપાલી અહીંથી નીકળે,
કયાં આવે તુમ કાગળ સાજન.

રાત સુતી છે હું જાગું છું,
સ્મરણ આપણો સાંકળ સાજન.

મને કેટલી નજરો વીંધે,
કોણ લગાડે કાજળ સાજન.

રોજ સવારે પાંપણ ઉપર,
અશ્રુઓનાં ઝાકળ સાજન.

ને મુજને પણ અચરજ એનું,
દિલમાં ઊગ્યા બાવળ સાજન.

આંખ મીચું તો પણ દેખાતાં,
બંધ પોપચા પાછળ સાજન.

અંતરમાં એક આશ છે,
તને કરવી એક વાત ખાસ છે.
પ્રભાતમાં સૂરોનો રાસ છે,
બસ તને મળવાની એક આશ છે.

સ્મિત નો એક હલકો ભાસ છે,
જાણે તારા સ્પર્શનો અહેસાસ છે.
મિત્રો ઘણા આવે છે જાય છે,
નેત્રો ને જાણે બસ તારી જ રાહ છે.

વાતો કરવાં મળે છે ઘણાં,
શબ્દો બસ તારા જ સંભળાય છે.
દૂર છે છતાં આસ-પાસ છે,
અંતરનો તું એક ધબકાર છે,
બસ તને મળવાની એક આશ છે.

આત્મીયતા તારી ને મારી એક સંબંધ છે,
બસ જાણે પ્રેમનો અતૂટ અહેસાસ છે.
હૈયામાં જાણે હળભળાટ છે,
તને મળીને કરવી હજારો વાત છે.

સંબંધ આપણો બસ એક અતૂટ વિશ્વાસ છે,
અંતરમાં એક વાત છે.
તારું સ્થાન મારા જીવનમાં કંઇક ખાસ છે,
તને બસ એકવાર મળવાની આશ છે.

એક હું કે શોષતી રહી મારી કલા મને,
એક તમે કે સૌ કલા તમને શણગારતી રહી.

એક હું કે કોઈ વાત બરાબર કહી ન શકું,
એક તમે કે તમારી આંખ બધું બોલતી રહી.

એક હું કે કોણ મારી કવિતા ને દાદ દે,
એક તમે કે તમારી વાત સભા સાંભળી રહી.

એક તમે કે તમારી આંખ ને જોતું રહ્યું જગત,
એક હું કે મારી આંખ જગત પર ભમી રહી.

એક તમે કે તમારા હાથમાં દુનિયાની પ્રતિષ્ઠા,
એક હું કે મારી પ્રતિષ્ઠા મારા સુધી રહી.

એક આપ જેવા સ્વજન જે મળે છે કદીકદી,
એક મારી વેદના જે સ્વજન શોધતી રહી.