રીસાવાની આદત નથી મને,
પણ મનાવતા તો તારે શીખવું પડશે.
બોલાવું કે ના બોલાવું તને,
આવવું તો તારે જરૂરથી પડશે..
રંગીલી સાંજ હોય ને
હાથમાં મારા તારો હાથ હોય,
હું ગાઉં કે ના ગાઉં
શબ્દોના સૂરો તારે છેડવા પડશે..
ઠંડી સવારે દરિયા કિનારે,
મીઠી માટીની સ્પંદના કરતા,
ને મોજાના વહેણમાં
મારી સાથે ડૂબકી તો તારે મારવી જ પડશે..
જીવનના ઘણીવાર ચઢ ઉતારમા
હું તને કંઈ કહું કે ના કહું,
સાથ મારો તારે
જીવનભર આપવો જ પડશે..
ચાલતા રસ્તે ભૂલી જવાય
ને મંઝિલ થોડી દુર લાગે,
મને ક્યારેય એકલી નહિ મૂકે
એવું વચન તો તારે આપવું જ પડશે.
Such a soulful poem, it beautifully captures love and companionship! 🌊❤️✨
It’s lovely 😍
Beautifully expressed
Love the composition and the emotions with conviction.
Loved every bit
Beautifully worded. Simply love it.
Outstanding !!full of love ❤️!!