હંમેશા દિલને મનાવીને મનાવી લઉં છું તને
એકવાર તો તું મનાવી લે…
ભૂલ તારાથી પણ થઈને મારાથી પણ થઈ
એકવાર તો માફી તું માંગી લે…
જિંદગીનો ક્યાં ભરોસો છે
એકવાર ફરી સાથ આપીને જીવી તો લે…
ક્યાં સુધી મનમાં કડવાશ ભરીને રાખશે
એકવાર થોડી મીઠાશ સંબંધમાં ભરી તો લે…
હજી એ તારી જગ્યા ત્યાં છે મારા દિલમાં
એકવાર થોડું અંદર ઝાંકી તો લે…
લોકોની વાત સાંભળવાની આદત છે તને
એકવાર ખુદના દિલની સાંભળી તો લે…
નીકીની કવિતાની સાતમી વર્ષગાંઠ .. સાત વર્ષનો સફર સરળ નહોતો પણ ખૂબ મજા નો હતો એ પાકું છે .આનો આનંદ કયા શબ્દોમાં વ્યક્ત કરું? નિયમિત રહેવાથી મનને જે આનંદ મળે છે એ આજે તમારી સાથે શેર કરવો છે .
સાત વર્ષ … સાચે નવાઈ લાગે છે ને? હું નીકીની કવિતા સાથે જ નહીં આપ સૌ સાથે છેલ્લા સાત વર્ષથી જોડાયેલી છું. કદાચ દર રવિવારે જે પણ મારી કવિતા વાંચતું હશે તે ચોક્કસથી દરેક વ્યક્તિ મારી લાગણીઓને પણ વાંચી શકતું હશે. તમારા સૌના સાથના કારણે જ મારું લખવાનું કે મારા વિચારો આપ સુધી આવતા ક્યારેય અટક્યા નહીં. આ achieve કરવાની મને ઘણી ખુશી છે.
દર રવિવારે જ્યારે આપ સોૌના મેસેજ આવે છે કે આ લખાયેલી વાત જાણે મેં તમારા જીવનમાં બનતા બનાવો ઉપર જ લખી છે કે કદાચ તમારી લાગણીઓને વ્યક્ત કરી છે ત્યારે મને ખૂબ આનંદ થાય છે. આપ સૌના અલગ અલગ વિષય પર સૂચન મને આવતા પણ હોય છે. તમારી આતુરતા અને લાગણીઓ જોઈ મને વધુને વધુ સારું લખવાનું પ્રોત્સાહન મળે છે. દરેક કવિતા જીવનમાં થતા કોઈકને કોઈકના અનુભવથી જ લખું છું માટે જ એ તમને તમારા જીવનનો અનુભવ પણ લાગે છે.
દરેક વ્યક્તિ જે દર રવિવારે નીકીની કવિતા વાંચે છે, ને થોડા જે કે કોઈક જ રવિવારે વાંચે છે અને ઘણા જે નથી પણ વાંચતા તે દરેકની હું દિલથી ઋણી છું કારણ કે દરેક વ્યક્તિ મને કંઈક શીખવાડે છે. નિયમિતતા જીવનને ખૂબ સુંદર બનાવે છે. તમને ગમતી કોઈપણ બાબત કેમ ના હોય ..? પણ તમારી મંઝિલે પહોંચવાનો એક મહત્વનો હિસ્સો છે અને એ હશે તો અચૂકથી તમે તમારા ધ્યેયની દરરોજ નજીક જઈ રહ્યા છો.
આજે નક્કી કરો તમને શું કરવાનું ખૂબ ગમે છે? અને એના માટે દરરોજ માત્ર 30 મિનિટ આપો. મારી તમને ખાત્રી છે કે તમને અંદરથી ખુશી નો અનુભવ થશે. તમે દરરોજ તમને ખુદને ચાહતા થઈ જશો અને જ્યારે આપણે ખુદને ચાહીએ છીએ ત્યારે આપણે બીજાને પ્રેમ કરવાનું ઘણું સરળ થતું જાય છે. હું ક્યારેય પણ સ્ટ્રેસમાં હોવ તો મારી લખવાની આદતના કારણે હું ખૂબ ઝડપથી નોર્મલ થઈ જાઉં છું. મારા ધ્યેય તરફ હંમેશા ફોકસ હોઉં છું. જે વિચારું છું અચાનક જીવનમાં થવા માંડે છે. જે લખું છું અચાનક કોઈની લાગણી બની જાય છે અને manifest કરેલી વાતો પણ સાચી પડવા માંડે છે. મારી સાથે જીવનમાં રોજ એવું કંઈ બનતું જાય છે જે મને જાણે જાદુ જેવું લાગે છે એનાથી મને વધુ ને વધુ વિશ્વાસ થતો જાય છે. જીવન જીવવાની મજા કંઇક અલગ આવે છે. પ્રયત્ન જરૂરથી કરજો બસ એક કાગળ પેન અને થોડી શ્રદ્ધા જીવન જીવવાની સરળ રીત બની જાય છે, પણ જે પણ નક્કી કરો બસ એમાં નિયમિત રહેજો એવું લાગશે જાણે તમે જગ જીતી ગયા.
Thank you.
કાશ આજના દિવસે તું મારી સાથે હોય
ને તારા હાથ માં મારો હાથ હોય
એનાથી વધુ ખુશી મારા માટે શું હોય..
વરસાદ પડે ને એક ગજબની સુવાસ હોય
ને એના ખાબોચિયામાં તારા ને મારા છબછબિયાં હોય
આવા દિવસો આપણા કાશ રોજ હોય..
દિવસ અને રાત તારી સાથે હંમેશા લાંબા હોય
અને ભીડમાં પણ તારી નજર ખાલી મારા પર જ હોય
સપનાઓ તારી સાથે જોઉં ને હંમેશા સાચા હોય..
દરેક ધબકારને તારા સમજતો મારો ધબકાર હોય
કેટલા પણ દૂર હોઈએ બસ એકબીજાનો અહેસાસ હોય
બસ આજ ખજાનો જિંદગીની આખરી પળો સુધી મારી સાથે હોય..
ભલે રોજ વાત ના કરીએ
પણ હંમેશા મારી રાહ જુએ
આવા છે કંઈક મારા ભાઈ..
મળીએ ત્યારે ખૂબ મજા કરાવે
ને આખી આખી રાત જાગી ધમાલ કરાવે
આવા છે કંઈક મારા ભાઈ..
એની તકલીફો જલ્દી નથી કહેતા
પણ મારી તકલીફ સાંભળવા તૈયાર હોય છે
આવા છે કંઈક મારા ભાઈ..
કહું કંઈ પણ તો કરીલે છે બંને
ને ના કીધેલી વાત પણ સમજી જાય છે
આવા છે કંઈક મારા ભાઈ..
સમય કેવો પણ હોય હાર નથી માનતા
ખુદ પર હંમેશા વિશ્વાસ રાખે
આવા છે કંઈ મારા ભાઈ..
એકબીજાનું હંમેશા ધ્યાન રાખે
ને અમ સૌને પૂરો સમય આપે
આવા છે કંઈક મારા ભાઈ.
ક્યારે તારી યાદ આવી જાય તો શું કરું?
ને વળી એમાં તારી સાથે વાત ના થાય તો શું કરું?
લખવા બેસું દિલની વાતને,
કાગળના મળે તો શું કરું?
કહેવું ઘણું હોય છે તને,
પણ જો શબ્દો ના મળે તો શું કરું?
દિલમાં થતી ગળમથલને અકળામણ ,
મને જ ના સમજાય તો શું કરું?
કહી દે છે લોકો જવા દે હવે,
પણ વિતેલી વાતો ભુલાય જ ના તો શું કરું?
ખુલ્લા આકાશમાં,
વાદળોને શોધું છું.
વહેતા દરિયામાં,
જાણે માટીને શોધું છું.
ગુલાબ હાથમાં લઈને,
સુગંધ ને શોધું છું.
અજવાળામાં બેસીને,
જાણે અંધારાને શોધું છું.
શબ્દો નીકળતા જ મુખમાંથી,
એના અર્થને શોધું છું.
એકાંતમાં બેઠી હોઉં તો,
વિચારોને શોધું છું.
કેટલીય મથામણ પછી,
એકાદ યાદને શોધું છું.
કવિતામાં મારી જાણે,
હંમેશા કોઈકને શોધું છું.
તને મળ્યા પછી થયું,
કેટલું એ કહેવાનું રહી ગયું…
વાંક કાઢ્યો ઘણો તારો,
પણ પોતાને ઓળખવાનું જ રહી ગયું…
અકડ કંઈ એવી રાખી મનમાં,
ને અંદરની લાગણી સમજવાનું રહી ગયું…
દૂરના સંબંધો સાચવવામાં અટવાયા એવા,
કે પોતાનાને ઓળખવાનું જ રહી ગયું…
એટલી ઝડપથી ચાલી જ રહી છે જિંદગી,
બસ જૂની યાદોને યાદ કરવાનું જ રહી ગયું…
તારાથી જ તો છે આ હાસ્ય મારું,
તારા પર જ તો છે વિશ્વાસ મને..
કેમ કરીને સમજાવું તને?
કેટલાય થાય છે ઝઘડા કે વિવાદ ભલેને,
વિતાવેલો સમય યાદ આવે છે મને..
કેમ કરીને સમજાવું તને?
તું યાદ કરે કે ના પણ કરે,
ક્યારે મળ્યા એ તારીખ ને વાર યાદ છે મને..
કેમ કરીને સમજાવું તને?
માનું છું થોડી અલગ છું ને જિદ્દી પણ,
દિલથી પ્રેમ ભરપૂર કરું છું..
કેમ કરીને સમજાવું તને?
છોડને આ ખોટી નારાજગી બધી,
તારા વગર ગમતું નથી મને..
કેમ કરી સમજાવું તને?
ક્યાંય કોઈ એવું એક હોવું જોઈએ,
જે નથી આપણું છતાંય પોતાનું હોવું જોઈએ.
નામ વગરના સંબંધમાં પણ,
એવું એક પારકું પોતાનું હોવું જોઈએ.
કંઈ ના સૂઝે ત્યારે અઘરી પરિસ્થિતિમાં,
સાથ નિભાવવા વાળું એ કોઈક હોવું જોઈએ.
દુનિયા આખી વિરોધી બની જાય પણ,
અતૂટ વિશ્વાસ વાળું એક પારકું હોવું જોઈએ.
નથી જોઈતું કશુંયેતારી પાસેથી દોસ્ત,
તારા મુખ બસ પર હાસ્ય હોવું જોઈએ.
આવું કહેનાર આપણા જીવનમાં,
એકાદ તો ચોક્કસથી હોવું જોઈએ.
